Osoby zakażone wirusem HIV często doświadczają silnego przewlekłego stresu, który – jak wskazuje obecny stan wiedzy – bardziej jest związany z czynnikami psychospołecznymi (np. ze stygmatyzacją społeczną) niż medycznymi. Stres ten jest udziałem nie tylko u osób ze świeżo zdiagnozowanym zakażeniem wirusem HIV, ale równie często utrzymuje się on przez wiele lat po zakażeniu, co potencjalnie negatywnie wpływa na zdrowie pacjentów z tej grupy chorych. Z drugiej strony, upływający od potwierdzenia zakażenia wirusem HIV czas może ułatwić przystosowanie się, zwłaszcza jeśli choroba jest dobrze kontrolowana poprzez odpowiednie leczenie.

Wnioski z powszechnie realizowanych badań skoncentrowanych na emocjach negatywnych sugerują, że im wyższy poziom negatywnych emocji, tym większe ryzyko pogorszenia się funkcjonowania immunologicznego i większe prawdopodobieństwo wejścia w fazę AIDS.  Zdecydowanie mniej liczne wyniki badań wskazują natomiast na stosunkowo stabilny poziom emocji pozytywnych wśród osób z zakażeniem wirusem HIV, nieraz nawet wiele lat po diagnozie, wykazując związek nie tylko z wolniejszym postępem choroby, ale także z niższym ryzykiem zgonów. Należy jednak podchodzić do takich wyników z ostrożnością, mając na uwadze, że na ogół w tych badaniach bierze udział grupa osób tzw. wysoko funkcjonujących. Badani ci mają większy kapitał społeczny, są świadomi diagnozy i mają dostęp do leczenia medycznego.

W naszym badaniu chcieliśmy sprawdzić, na ile stan emocjonalny osób zakażonych wirusem HIV w dłuższym czasie będzie stabilny. Po drugie, chcieliśmy zweryfikować, czy ewentualne zmiany w poziomie stanu emocjonalnego będą związane z przebiegiem infekcji HIV, wyrażonym aktualną liczbą limfocytów CD4.

Aby opowiedzieć na tak postawione pytania badawcze, przez rok obserwowaliśmy stan emocjonalny oraz przebieg choroby u 141 pacjentów zakażonych wirusem HIV. Trzykrotnie (tj. co sześć miesięcy) daliśmy im do wypełnienia kwestionariusze psychologiczne oraz ankietę, w której chorzy opisywali aktualny przebieg infekcji mierzony m.in. liczbą limfocytów CD4.

Wyniki badań wskazują na związek między poziomem emocji negatywnych a poziomem limfocytów CD4. Badani, którzy deklarowali najwyższy poziom emocji negatywnych, mieli jednocześnie najniższy poziom limfocytów CD4. Co ciekawe, w badanej grupie u kobiet zakażonych wirusem HIV odnotowano wyższy poziom negatywnych emocji oraz niższy poziom limfocytów CD4 niż u mężczyzn zakażonych tym wirusem.

Nasza praca wpisuje się zatem w nurt badań, które dostarczają argumentów, że przewlekła obecność negatywnych emocji może być związana z gorszym stanem klinicznym określanym przez poziom limfocytów CD4, do którego może dochodzić na przykład w wyniku łatwiejszego zniechęcenia się pacjenta do przestrzegania zaleceń lekarskich. Wyniki naszych badań wskazują również na płeć jako moderatora relacji negatywne emocje – stan kliniczny. Tematyka ta wymaga jednak dalszych badań podłużnych ze względu na jej potencjalne znaczenie kliniczne.

Więcej informacji

Chcesz dowiedzieć się więcej na temat stanu emocjonalnego osób zakażonych wirusem HIV i jego związku z przebiegiem zakażenia? Przeczytaj nasze prace z tego obszaru i zapoznaj się z powiązanymi materiałami z badań.

Twoja pomoc na rzecz wzmacniania dobrostanu osób żyjących z HIV

Chcesz zbadać własny dobrostan psychologiczny i jesteś osobą, która żyje z HIV? Zgłoś się do nas i przez wypełnienie poufnej ankiety przyczyń się do podnoszenia rzetelnej wiedzy na temat jakości życia osób zakażonych wirusem HIV.

Dołącz do projektu, którego wyniki pomogą wzmacniać dobrostan osób żyjących z HIV, inspirować specjalistów do rozwoju skutecznych metod wsparcia psychologicznego oraz przyczynić się do lepszego planowania programów pomocy. Zacznij od KLIKNIĘCIA TUTAJ.